Beste,

Ik heb de voorbije weken wellicht de moeilijkste knoop uit mijn politieke loopbaan doorgehakt. Ik heb besloten om geen kandidaat meer te zijn voor de komende verkiezingen van 2024. Voor wie mij echt kent, kan dit geen volledige verrassing zijn. Ik worstelde hier reeds een tijdje mee.

Van OCMW-voorzitter en provincieraadslid, over het Vlaams Parlement en de Senaat tot de Raad van Europa en het Europees Parlement, ik heb altijd op een ideologische manier aan politiek gedaan. Sociale rechtvaardigheid, welzijn en gezondheid waren mijn drijfveren om op piepjonge leeftijd de politiek in te stappen. Om een soort megafoon te zijn voor mensen die op de pechstrook van het leven staan. 24 jaar lang deed ik dat met totale overgave, empathie en passie.

Dankbaar blik ik terug op de kansen die ik kreeg. Mijn laatste mandaat was ongetwijfeld het mooiste. Ik heb de sociale pijler van Marianne Thyssen mee verder kunnen uitbouwen en concretiseren. Dat in continu en constructief overleg met mijn vakbond. Ik heb ook heel veel van mezelf gegeven, zowel in mijn politieke mandaten als in de partij als algemeen ondervoorzitter. Dit was niet altijd even evident in combinatie met de reeds jarenlange medische uitdagingen op het thuisfront.

Op een gegeven moment voel je voor jezelf dat de tijd rijp is om de fakkel door te geven, dat het tijd is voor iets anders. Iets waar ik ongetwijfeld met hernieuwde energie mijn overtuigingen nog sterker in de praktijk zal kunnen omzetten en mij met evenveel overgave ten dienste kan stellen in de sectoren waarin ik mijn expertise doorheen de jaren heb opgebouwd.

De politiek is immers geen benoeming voor het leven. En het voelt goed om zelf de keuze te kunnen maken, en dat terwijl je het volle vertrouwen van de partij geniet om verder te doen. Dit is een positieve keuze. Eén die ik met een gerust gemoed kan maken, want we hebben heel wat ervaren talenten. Het vernieuwingstraject van onze voorzitter maakt dit geheel compleet. En dan nog wel met 50% vrouwelijke lijsttrekkers.

De stenen die ik in de rivier heb verlegd, waren altijd geïnspireerd door de idealen van de christelijke arbeidersbeweging: sociaal, maar dus ook christelijk. Ik heb daar vaak de ruimte voor gekregen. Soms heb ik die ruimte  – tegen de stroom in – ook moedig genomen.

Ik kan fier terugblikken op heel wat mooie momenten, sterke verwezenlijkingen en de ondersteuning van heel wat mensen. Met stip op één mijn familie, de militanten, vrijwilligers en bestuursleden van zowel cd&v, Vrouw & Maatschappij als Beweging.net, ACV, CM en alle partnerorganisaties. Een speciale dank u wel aan mijn campagneploeg, mijn kiezers en al mijn medewerkers met wie ik heb mogen samenwerken doorheen mijn politieke loopbaan. Zonder hen was dit niet gelukt.

Ik kan terugblikken op heel wat barmhartige bondgenoten in de politiek, zowel in de eigen partij, als over de partijgrenzen heen. Ik wil hier speciaal Sabine de Bethune en Etienne Schouppe vermelden. Naast hun mentorschap en de goede band die ik met beiden heb, waren ze er ook steeds voor mij op persoonlijk vlak.

De partij en de beweging zullen kunnen blijven rekenen op mijn betrokkenheid, maar vanaf juni 2024 opnieuw als basismilitant, van waaruit ik gegroeid ben. Tot die tijd en met het Belgisch Voorzitterschap in het verschiet, werk ik hard verder door aan de sociale dossiers in het Europees Parlement.

Met een centrumlinkse inslag blijf ik immer een christendemocrate in hart en nieren.

Cindy Franssen